Meet Our Facilitator

Tarla's Story

อดีตผู้จัดการทั่วไป (General Manager) ของสมาคมธุรกิจเพื่อสังคม (SE Thailand) ที่อยู่กับสมาคมฯตั้งแต่ Day 0 จนครบ 5 ปีจึงได้ลาออกมาทำตามความฝันของตัวเองที่จะสร้างประโยชน์ให้ตัวเอง คนรอบข้าง และผู้คนที่พบเจอในทุก ๆ วันในบทบาทของนักการศึกษา
ปัจจุบันเป็นนักศึกษาปริญญาเอก สาขานวัตกรรมการบริหารการศึกษาของมหาวิทยาลัยในไทยแห่งหนึ่ง เจ้าของสถาบันการเรียนรู้ No-undo Academy นักธุรกิจเพื่อสังคมฝึกหัด (ตั้งเอง) และ Lifelong Learner ด้วยความเชื่อว่า "To teach is to learn twice." (อ้างอิงจากคำกล่าวของ Joseph Joubert) 

​

ย้อนอดีตไปสมัยเป็นเด็กจบใหม่จากมหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ (ABAC) เป็นนักเรียนทุนที่มีความฝันอยากไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ที่บ้านไม่พร้อม เลยตามล่าหาทุนเรียนม.อินเตอร์ จนได้ทุนเรียนที่นี่และเลือกหันหลังให้กับการเข้ามหาลัยชื่อดังของรัฐ แม้คะแนนตัวเองจะติดทั้งจุฬา ธรรมศาสตร์ และศิลปากร เพื่อให้ได้เรียนม.อินเตอร์และได้ฝึกภาษาอังกฤษอย่างสมใจแบบคนรอบข้างงงหนักมาก คิดว่าเราคงเอ็นท์ไม่ติด (สอบเข้ามหาลัยรัฐไม่ได้) แต่เราไม่สนใจ จะเดินตามความฝันของตัวเองให้ได้...

จำได้ว่าตอนเรียนปี 1 เทอม 1 เป็นเด็กเนิร์ดขั้นสุด...ใส่กระโปรงพลีทยาวถึงตาตุ่มในมหาลัยที่นักศึกษามักใส่ทรงเอสั้น เป็นแกะดำที่เพื่อนก็ล้อ ผู้ชายที่ปลื้มก็ไม่ชอบเราจากลุคดังกล่าว แต่เราก็กัดฟันสู้ตั้งใจเรียนจนเกรดเทอมแรกออก ได้ 4.00 คิดว่าตัวเองรอดแล้วก็เลยหันไปทำกิจกรรมมหาลัยยับ ทำเยอะ ทำแยะ ทั้งเป็นประธานชมรม ทำค่าย รับน้อง รำไทย จัดงานมหาลัย ฯลฯ จนการเรียนร่อแร่ หวุดหวิดหมดสิทธิสอบไปหลายตัวจากการไม่เข้าเรียน และหนังสือที่จะอ่านก็ต่อเมื่ออยู่หน้าห้องสอบเท่านั้น ใช้ชีวิตแบบนี้มาจน 4 ปีครึ่งถึงจะจบเพราะย้าย Minor ระหว่างเรียนกับเกรดเฉลี่ยรวม 3 นิด ๆ  จำได้ว่าตอนต้องหางานทำ มีงาน Job Fair ที่มหาลัย เจอบูธที่ทำงานแรกของเรา กับคำถามว่า "รู้จักบริษัทนี้ไหม?" ซึ่งเราตอบไปแบบสุดเรียลว่า "ไม่" และอีกหลายคำถามจน HR อึ้งในความซื่อ (หรือบื้อ) จนชวนให้ไปสมัครงานที่จริง ๆ แล้วเราจบไม่ตรงสายกับที่เขาต้องการเอาเสียเลย

วันสัมภาษณ์งานครั้งแรก อึ้งสุดโดนรับน้องตั้งแต่ยังไม่ได้งานจากประโยคของฝรั่งคนนึงที่ออฟฟิศว่า "คนนี้น่ะเหรอ เด็กจบไทยคนแรกที่จะให้มาทำงานที่นี่" เลยได้รู้ว่าที่ออฟฟิศนี้มักรับแต่คนจบนอก ในสายที่ไม่ใช่เรา แต่ฝรั่งคนสัมภาษณ์ (อีกคน) ให้โอกาสงานด้าน HR กับเราจนได้ไปเข้าห้องส่วนตัวคุยกับ CPO (Chief People Officer) แบบซื้อ ๆ (บื้อ ๆ ) ด้วยคำถามว่า "HR คืออะไร"  สุดท้ายก็ได้งานนี้มาเพราะ "Mindset" ที่ดี (ฝรั่งคนสัมภาษณ์เฉลยตอนหลังได้งาน และเขาคือเจ้านายคนแรกของเรา)

ฝันเรากลายเป็นจริงเพราะเติบโตในตำแหน่งหน้าที่การงานไวกว่าคนอื่น ๆ นิดหน่อยตั้งแต่เป็นเด็กจบใหม่จากมหาลัยในไทย ทำงานแรกก็ได้เป็น Assistant Manager ภายใน 1 ปี และ Manager ในอีกปีต่อมาขององค์กรข้ามชาติที่มักรับแต่คนจบนอก...

​

เป็นคนย้ายงานไม่บ่อย ย้ายงาน 2 ครั้ง (Agoda และ SE Thailand) จนได้เป็นเบอร์ 1 ในองค์กร ได้ขึ้นเวทีพูดทั้งในระดับประเทศและต่างประเทศมากมาย ด้วยความที่ต้องมาสร้างทีมที่เป็นเด็กจบใหม่และ First-jobber ก็พบว่าน้อง ๆ ยังขาดความพร้อมอีกมากที่เราต้องเติมให้ ก็เลยสอนให้เต็มที่ไม่ยั้ง ไม่กั๊ก ให้น้อง ๆ ได้เรียนรู้จากเราให้ได้มากที่สุด ทั้งจากประสบการณ์ดีและร้าย ด้วยใจที่หวังให้น้อง ๆ ไม่ต้องเสียเวลาชีวิตมานั่งลองผิด ลองถูกด้วยตัวเอง ก็เลยบอกเคล็ดลับแบบหมดหน้าตัก แบบที่ไม่กลัวว่าน้องจะเก่งกว่า เพราะใจก็หวังอยากให้น้องเก่งกว่าเรา (จะได้มาสอนเรากลับบ้าง) เพื่อที่ประเทศเราจะได้เจริญ ๆ เติบโต เราอยากเป็นบันไดก้าวเล็ก ๆ ก้าวหนึ่งให้น้อง ๆ ได้เดินเหยียบไต่ขึ้นไปสูง ๆ ด้วยความเชื่อว่า "เก่งแล้ว ต้องไปช่วยเหลือคนอื่น" ไม่ใช่เก่งเพราะเติมอีโก้ในตัวเอง หรือชิงดีชิงเด่น ทำเพื่อหน้าตา ทรัพย์สินเงินทองของตัวเองอย่างเดียว ด้วยเราคิดว่าตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ มีแต่ความดี และการการะทำที่เราสร้างรอยเท้่าไว้บนโลกนี้เท่านั้นที่จะยังคงเหลืออยู่